نقش جاده‌های جنگلی در زادآوری گونه‌های درختی (مطالعۀ موردی: طرح‌های جنگلداری لیره سر، گلندرود و مکارود)

چکیده زمینه و هدف: هدف اصلی از مدیریت منابع طبیعی، استمرار تولید و پاسخ گویی به نیاز انسان به همراه حفظ تنوع  زیستی و تداوم زادآوری در اکوسیستم­­های طبیعی است. زادآوری طبیعی از مهمترین عوامل مؤثر بر بقا و پایداری جنگل­های طبیعی تلقی می­شود.  روش بررسی: این تحقیق با هدف بررسی تنوع زادآوری طبیعی گونه­های چوبی از حاشیه جاده­ها به سمت بخش­های داخلی آن در سه عرصه مختلف و در جاده­های آسفالته و خاکی می­پردازد. بصورت انتخابی شرایط مشابه از نقطه نظر شرایط توپوگرافی، شیب و جهت مشخص شد و در هر طرف جاده از میکروپلات­های 2×2 متر برای اندازه­گیری تنوع زیستی و ترکیب زادآوری استفاده شد. یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که شاخص­های تنوع زادآوری در بالا و پایین جاده­های آسفالته و خاکی و در سه منطقه مورد بررسی تفاوت معنی­داری نشان نداند و تنها عامل اثرگذار موقعیت است که با فاصله از جاده­های آسفالته و خاکی تنوع زادآوری کاهش می­یابد. همچنین گونه­های نورپسند همانندQuercus castaneifolia C.A.M.Browics & Menitsky  ،Alnus subcordata (L) Gaertn   و  Diospyros lotus L.در کنار جاده­ها به نسبت فاصله از جاده­ها بیشتر مستقر می­شوند. نتیجه گیری: بطور کلّی در این تحقیق در جاده­های آسفالته، میزان تنوع زادآوری و غنا به میزان اندکی بیشتر از جاده­های خاکی بود.